Θα σας μεταφέρω πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στο 1997. Ήταν η εποχή που τα πρώτα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. είχαν εντάξει την δημοσιογραφία στις ειδικότητες εκπαίδευσης που παρείχαν.
Ακριβώς εκείνη την εποχή, και ειδικότερα για ένα 18χρονο αγόρι, ήταν η οριακή στιγμή για το αν θα έπρεπε να μπει στην λεγόμενη "μεταλυκειακή εκπαίδευση" ή θα πήγαινε να γίνει εθελοντής πενταετούς υποχρέωσης στα σώματα ασφαλείας σε περίπτωση που δεν είχε καταφέρει να ενταχθεί στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ή δεν είχε έτοιμη δουλειά από τον πατέρα του.
Στο διετές πέρασμα που έκανα κι εγώ στις σπουδαστικές αίθουσες ιδιωτικού Ι.Ε.Κ. της Αθήνας, τα πράγματα τότε ήταν χαλαρά. Ήταν σαν να έκανες μαθήματα στο λύκειο. Οι καθηγητές βοηθούσαν πάντα τους "καλούς" σπουδαστές. Ακόμα και οι αίθουσα εκμάθησης υπολογιστών ήταν μια αποθηκούλα με 6 pc όπου έπρεπε να κάνεις booking στη γραμματεία της σχολής για να μπορείς να σερφάρεις ελεύθερα.
Μάθαμε τι εστι δημοσιογραφία στου κασίδι το κεφάλι ... σήμερα, πολλοί συνσπουδαστές κάνουν άλλες δουλειές άσχετες με αυτό που σπούδασαν. Κάποιοι λίγοι περισσότερο ...τυχεροί "τρούπωσαν" στα δημοσιογραφικά γραφεία ... και κάποιοι άλλοι ακόμα "την παλεύουν" γιατί δεν αφομοιώθηκαν εύκολα στον χώρο ...
Στις ιδιωτικές σχολές η πρακτική εκμάθηση παίζει πρωτεύοντα ρόλο σε σύγκριση με τις αντίστοιχες δημόσιες σχολές ... στις μέρες μας δυστυχώς, και η κουτσή Μαρία έχει ανοίξει σχολή δημοσιογραφίας.
Το επάγγελμα έχει πλέον κορεστεί. Υπάρχουν διπλό και τριπλό-θεσίτες και πολλοί επίδοξοι εργοδότες βασίζονται στη "λάτζα" που θα τους κάνουν τα "νεούδια" μέσω πρακτικής καθώς σε καιρούς οικονομικής κρίσης ... δεν υπάρχει σάλιο να τροφοδοτήσει τις τσέπες.
Σήμερα αν θες να γίνεις δημοσιογράφος πρέπει να ξέρεις πως πρέπει να είσαι ιδιαίτερα τυχερός ή ...εξαιρετικά καταφερτζής προκειμένου να κάνεις το χόμπυ σου επάγγελμα !
