Η πρακτική εξάσκηση σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα είναι αναγκαία ώστε να μπει κανείς σιγά-σιγά στο εργασιακό κλίμα και να αφομοιωθεί από το συναδελφικό του περιβάλλον.
Στον χώρο της δημοσιογραφίας ωστόσο αυτό δεν ισχύει ιδιαίτερα. Παράλληλα με τις σπουδές ή τελειώνοντας αυτές και με ένα φτωχό σχετικά βιογραφικό, ένας "φρέσκος" συνάδελφος θα φάει πολύ απόρριψη μέχρι να πάρει "το βάπτισμα του πυρός".
Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα που αρχισυντάκτης ανάγκαζε νέο δημοσιογράφο να του φέρνει τους καφέδες στο γραφείο του ή ακόμα και να ρίχνει για αυτόν δελτία λόττο στο κοντινό προπατζίδικο. Αν ο νέος σήκωνε κεφάλι και έφερνε αντίρρηση θα έπρεπε να ετοιμαστεί για νέα "καψόνια".
Πολύ λάδι κι από τηγανίτα ... τίποτα ! Δεν υπάρχει περίπτωση να συζητήσει ένας νέος συνάδελφος για λεφτά από την στιγμή που δεν έχει αποδείξει την δυναμική του. Και δυστυχώς, ακόμα και μέχρι σήμερα υπάρχει ένα άτυπο καθεστώς στα media σχετικά με τον βασικό χρόνο πρακτικής εξάσκησης. Οι πιο νέοι σπουδαστές δημοσιογραφίας πλέον ξέρουν πως ένα εξάμηνο είναι αρκετό για πρακτική, οι παλαιότεροι ωστόσο μπορεί να έκαναν μέχρι και 1μιση χρόνο μη θεσμοθετημένης πρακτικής, η οποία στην τελική δεν έχει πλέον και κανένα αντίκρισμα.
Το ...ξεζούμισμα , πάει σύννεφο ! Μπείτε στον κόπο να ανοίξετε μια εφημερίδα αγγελιών εργασίας και δείτε τις αγγελίες που υπάρχουν στο κομμάτι καλλιτεχνικά-Μ.Μ.Ε. . Στο σύνολό τους είναι αγγελίες πρακτικής εξάσκησης.
Ακόμα και οι bloggerάδες (και ντροπή τους !) το μυρίστηκαν, και προκειμένου να υπάρχει ροή στο blog τους ψάχνουν να βρουν νέους δημοσιογράφους για να δημιουργούν πρωτογενές περιεχόμενο με την προϋπόθεση της αναφοράς του ονόματός τους ώστε κι αυτοί σιγά-σιγά να φανούν και να γεμίσουν το βιογραφικό τους.
Προσωπικά είμαι υπέρ στο να γίνει ένα γενναίο και ποιοτικό ξεσκαρτάρισμα στον χώρο των Μ.Μ.Ε. . Πρέπει να δοθεί επιτέλους η ευκαιρία σε νέα πρόσωπα να αποδείξουν έμπρακτα την αξία τους και να δουλέψουν και να πληρωθούν για αυτό που κάνουν.
Ο τζάμπας πρέπει να πεθάνει ! Φτάνει πιά !
