Στον χώρο της εταιρικής επικοινωνίας εργάστηκα εντατικά από τον Σεπτέμβρη του 2006 ως και τα τέλη του 2013.
Επτά χρόνια καριέρας που κατέληξαν σε επτά χρόνια "φαγούρας" καθώς όσο χτύπαγε η κρίση την πόρτα μιας επιχείρησης στα όρια της κακοδιαχείρησης, μου χτυπούσε κι εμένα σιγά-σιγά η ανεργία την πόρτα.
Κι αφού κι άλλοι συνάδελφοι απολύθηκαν, εγώ τουλάχιστον έφυγα με το κεφάλι ψηλά και με την ηθική ικανοποίηση πως απέδωσα τα μέγιστα κι ας μην εκτιμήθηκε αυτό ποτέ στην ουσία.
Όταν η κατάσταση που ζεις είναι b2b (business to business δηλαδή), βουίζει ο τόπος όταν ένα στέλεχος μιας εταιρίας αποχωρεί ξαφνικά. Όταν λοιπόν τον Δεκέμβρη του 2013 μου προκάλεσαν εκ των έσω, ξαφνικό εργασιακό θάνατο, μπορεί να μην με άφησαν να ενημερώσω τους συνδρομητές των περιοδικών που εργαζόμουν πως χάνω την θέση μου κι εκείνοι τον "άνθρωπό τους" αλλά χάρηκα όταν έμαθα στην πορεία των πραγμάτων πως τα περιοδικά άρχισαν να χάνουν συνδρομητές καθώς δεν υπήρχε ένας σοβαρός άνθρωπος να τους εξυπηρετήσει με τον τρόπο που εγώ τους "καλοέμαθα".
Στην εταιρική επικοινωνία είναι όλα θέμα διατήρησης σχέσεων εμπιστοσύνης. Όταν λοιπόν από την ίδια την εταιρία που εργάζεσαι δεν σε εμπιστεύονται συν τω χρόνω , χωρίς να έχεις προκαλέσει, αυτό σημαίνει πως σου σκάβουν τον λάκκο.
Κάποιοι πίστεψαν πως εγώ θα ήμουν απλά ένα καλοκουρδισμένο ρομποτάκι που θα εκτελούσε εντολές χωρίς να φέρει αντίρρηση. Γελάστηκαν ! ...και την πάτησαν στην πορεία !
Ωστόσο το πικρό επταετές πέρασμά μου από τον χώρο, τουλάχιστον με λύτρωσε από συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα καθώς η αποζημίωση που έλαβα δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη !
Παρόλα αυτά, επιδιώκω να παραμείνω στο πεδίο της εταιρικής επικοινωνίας κι αυτό γιατί όπως λέω ... οι καλοί δεν χάνονται !
